Ze stralen als geschenk
wat zijn
mijn handen wit
in zoveel licht
het was donker
toen ik moest vertrekken
ik zag niks
lijk te zweven
komt misschien nog
door de laatste dagen daar
ik ken dit niet
toch heeft het
iets vertrouwds
voel de warmte
van iemand die
oneindig van me houdt
er wordt gewenkt
door zoveel witte handen
ze stralen als geschenk
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ze stralen als geschenk’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.