INLOGGEN
«»

Nooit meer

Nooit meer zal je dat mij doen,
zoals een plotselinge zoen,
als ik aandachtig zat te lezen
of afwezig zat te wezen.

Nooit meer samen naar het strand.
Sjokkend, arm in arm of hand in hand.
Zoekend naar het harde zand,
vlak aan de natte waterkant.

Nooit meer dingen samen doen.
Nooit meer zal het zijn als toen.
Nooit meer pratend aan mijn zij.
Nooit meer samen zomaar blij.

Nooit meer jou woord zo positief.
Gewoon je stem was mij zo lief.
Nooit meer jou handen in de mijne,
hoe kom ik daarmee in het reine?

Nu zit ik alleen maar te verzinnen,
wat in mijn eentje te beginnen.
Maar met jou in mijn gedachten,
zal ik het goede toch verwachten.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jan de Jong
Actief sinds: 12-02-2014Informatie bij het gedicht:

Het "nooit meer"komt steeds dringender binnen en speelt door mijn hoofd. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Nooit meer’ van Jan de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.