INLOGGEN
«»

schrijnent verdriet

Wanneer ik nu mijn ogen dicht
en mijn blik naar binnen richt
zie ik steeds jouw lief gezicht.
Jij zorgde voor ons evenwicht.
Door jou toch bleef mijn weg steeds licht.
Maar nu is ons geluk gezwicht
en mijn leven zwaar ontwricht.

Dus nu denk ik keer op keer:
zit niet bij de pakken neer.
Maar het doet zo vreeslijk zeer
want plots was jij er toen niet meer.
Het wordt tijd dat ik 'alleen zijn' leer.

Want dat ben ik nu, alleen.
En voelt mijn hart soms koud als steen.
Hoe blijf ik nu toch op de been,
met jou niet zorgend om me heen.

Ons geluk ging  plots teloor.
Nu steeds de woorden die ik hoor:
'Toch moet je ondanks alles door'.
'Ook toch de kinderen leef  je voor'.
Maar het 'Waarom' verdooft mijn oor.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 22-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jan de Jong
Actief sinds: 12-02-2014Informatie bij het gedicht:

Gemaakt voor mijn pas overleden vrouw. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘schrijnent verdriet’ van Jan de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.