«»
schrijnent verdriet
Wanneer ik nu mijn ogen dicht
en mijn blik naar binnen richt
zie ik steeds jouw lief gezicht.
Jij zorgde voor ons evenwicht.
Door jou toch bleef mijn weg steeds licht.
Maar nu is ons geluk gezwicht
en mijn leven zwaar ontwricht.
Dus nu denk ik keer op keer:
zit niet bij de pakken neer.
Maar het doet zo vreeslijk zeer
want plots was jij er toen niet meer.
Het wordt tijd dat ik 'alleen zijn' leer.
Want dat ben ik nu, alleen.
En voelt mijn hart soms koud als steen.
Hoe blijf ik nu toch op de been,
met jou niet zorgend om me heen.
Ons geluk ging plots teloor.
Nu steeds de woorden die ik hoor:
'Toch moet je ondanks alles door'.
'Ook toch de kinderen leef je voor'.
Maar het 'Waarom' verdooft mijn oor.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 22-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Jan de JongActief sinds: 12-02-2014Informatie bij het gedicht:
Gemaakt voor mijn pas overleden vrouw. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘schrijnent verdriet’ van Jan de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overlijdensgedichten (algemeen)
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Liefste mam, je blijft...
- Wanneer ik jou het...
- Als ik ooit dood zal zijn
- Zo koud van binnen
- Mijn moeder mijn...
- Nooit meer