Herfstdag

Cursievo

Daar lig je dan, wetende wat er komen gaat,
Kijkend door het raam naar buiten,
Naar de bomen langs de straat,
Afwachtend, tot je ogen sluiten.

Als een herfstdag zijn jou bladeren,
Prachtig van kleur maar zwak,
Die langzaam maar zeker de grond naderen,
En loslaten van hun tak.

Als een lentedag ooit geweest,
In bloei, sterk en vol leven,
Maar nu zo bevreesd,
Om dit af te moeten geven.

Ook al was je wilskracht om te bloeien zo groot,
Elk blad bereikt ooit de grond,
Wij wachtten af tot jij je ogen sloot,
En eindelijk je rust vond.