Troost

Joris Olivier

Mijn hoofd maalt,
Driemaal in het rond,
Waardoor ’k duizelig verdwaal,
Pas na lange tijd mij hervond.

Niemand die mij begrijpt,
Niemand die mij ziet staan,
Ik voer een eenzame strijd,
Voor mijn bestaan.

Nochtans voel ik mij best goed,
Geen idee waarom,
En wat ik ermee moet,
Het leven komt zoals het komt.

Berusting is mijn panacee,
Dat biedt mij troost,
Gelijk een bakje thee,
Waarmee men zich verpoost.