OMZIN

Joop Hagen

Ik wandel mij langs rare zinnen
zwalkend langs verschoten staten
wat verlaten woorden daargelaten
vol zin van taal en fier vanbinnen

Een heer van waan in hoge wolken
priemt ogenblikken langs mij heen
schijnt lange stralen van het steen
als vrouwen weer de berg bevolken

Volop gekruid naar grenzend zaad
waar eeuwig leven lijkt te kwijnen
leest meester noten met de zijnen
waarop een maat geschreven staat

Laat mij toch hoog en dravend zijn
door zonder in het stoer te winnen
ontvreem ik mij van rare zinnen
ook klare zinnen klinken fijn.