Appels in de mist

Zywa

Leg aan bij de boomgaard
waad door zacht gras
en goudgele appels
naar de vijver middenin
dampend in de avond

Betreed het ronde bekken
glijd het warme water in
en zwem over de bodem
van je oerappelwijze weten
naar de trappen van de toren

Lees vanaf de omloop de wind, de wel
de stroom van de tijd, hun rimpelingen
hun dieptes en de nevelschimmen
van later, die in de buitenwereld
pas herkenbaar zullen zijn

wanneer de waarheid waarin jij
je hebt gebaad, verleden is
Eens geweten blijft geweten
ergens in de mist van je
aangeklede bewustzijn