In mij woonden goden

Zywa

Ik denk dat er diep in mij
een prachtig paleis bestaat
waar goden bepalen hoe
mijn leven verlopen moet

Ze willen bevrediging
zijn een en al onrust en
met velen, onhandelbaar
doen ze wat ze altijd doen

Mijn zinnen verwennen ze
genoeg of juist niet genoeg
want steeds weer verlang ik meer
Toe, nog een keer, nog een keer

Zo moe word ik van die drang
Ik wil er van af
en denk er over na hoe
ik dat zou kunnen bereiken

maar het lijkt wel vanzelf te gaan
...Een meisje sloop binnen
...in mijn hoofd of het woonde daar
...misschien al van jongsafaan

...Ze liep alle trappen af
...en stak in de kelder waar
...de goden verblijven, met
...een aansteker en geduld

...de onderste trede aan
Nu rent ze omhoog, snel snel
Ze vlucht voor het vuur uit
redt het vege lijf, redt ook mij