INLOGGEN
«»

La vie

In het museum staan we stil
bij de suppoosten: een gangster
een strandmeisje met slaapogen
en een net niet omvallende man
die opschrikt en weghinkt
naar de zaal met glazen grafstenen

We zien mensen somber
wachten, op het einde nog
genieten van een sigaar
de ramp lachend verdringen
aan de piano, bij hun man
schreeuwend hun gelijk halen

of gillend de sloepen in
springen Sauve Qui Peut
(La Vie)

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 19-08-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Zywa
Actief sinds: 25-04-2018Informatie bij het gedicht:

Palais de Tokyo (Paris), vrijdag 25 augustus 2000 // 'Tombeaux' van Jan Vercruysse (glazen grafstenen) // 'In Nacht und Eis' / 'Der Untergang der Titanic' / 'De schipbreuk van de Titanic' (1912, regie Mime Misu), film, vertoond in drie parallelle projecties // Bundel 'Groet van toen' Auteursrechten
Op dit gedicht ‘La vie’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.