Kleur bekennen
Noem ze wit of zwart
de wolken mooie woorden
en verzwijgingen
waarin ik gemakshalve blijf
staan terwijl een stap
dichterbij eenvoudig is
Ik hoef niet veel
misschien wel niets
van jou te weten
om kleur te durven
bekennen: bruin
mijn gedachten, bont
mijn gevoel, zonder roze
schaamte -- mijn allerhoogste
en mooiste, eerlijke
ik, waardig voor mijzelf
en het alziende oog
van de wereld, blauw
is mijn blauw, paars mijn paars
geen goud, noch filters
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-08-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)
Informatie bij het gedicht
Bundel 'Zonder reserve'
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Kleur bekennen’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.