Kleur bekennen

Zywa

Noem ze wit of zwart
de wolken mooie woorden

en verzwijgingen
waarin ik gemakshalve blijf

staan terwijl een stap
dichterbij eenvoudig is

Ik hoef niet veel
misschien wel niets

van jou te weten
om kleur te durven

bekennen: bruin
mijn gedachten, bont

mijn gevoel, zonder roze
schaamte -- mijn allerhoogste

en mooiste, eerlijke
ik, waardig voor mijzelf

en het alziende oog
van de wereld, blauw

is mijn blauw, paars mijn paars
geen goud, noch filters

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 10-08-2020

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)

Informatie bij het gedicht

Bundel 'Zonder reserve'

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Kleur bekennen’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.