De roze schoenen
Met een gebogen hoofd zwoegt Pilar
door het zand, ze heeft gespeeld
langs de rand, waar het water wit is
van schuim, dat komt en terugstroomt
veel verder dan ze kijken kan
Mama weet het meteen
Pilar, waar zijn je schoenen?
Vertel, waar heb je ze gelaten?
Hier Mevrouw, kijk, ik heb ze
Weet u, ik heb ook zo'n meisje
maar ze is ziek, ze heeft koorts
en koude voeten, we hebben geen geld
om schoenen te kopen, en ineens
had ze deze roze schoentjes aan!
Drie vrouwen luisteren mee
ze slaan hun zakdoek uit
wanneer Pilar haar hoepel geeft
haar emmer met de schep
en een kus als afscheid
van het zieke meisje
dat groot zal worden en
de roze schoenen zal bewaren
in een glazen pot
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-03-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)
Informatie bij het gedicht
'Los zapaticos de rosa' ('De roze schoentjes', 1889, Jose Marti) // Bundel 'Ongewrongen'
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De roze schoenen’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.