Ode aan mijn zoon

SBMB

Ik kan uren naar je kijken wanneer je slaapt.
Zo lief, zo vredig, zo prachtig mooi volmaakt.
Je vingertjes pakken mijn duim en ik schuif mijn hand in de jouwe.
Ik kijk naar jou en kan alleen maar van jou houden.
Én al die liefde voor jou overvalt mij nog vaak.
Dat ik soms, nog steeds, van slag raak.
Mijn mensje. Mijn favoriete mens.
Mijn allergrootste liefste wens.

En nu ben je hier, gewoon, naast me, met een lach om je mooie slapende toetje.
Knijp ik mezelf nog steeds, wanneer ik weer verdwijn, in katzwijm, door dat heerlijke snoetje.
Kind wat ben jij een zegen.
Zóveel zin heb jij mij, in ons, leven gegeven.
Lieve schat van mama je bent nu nog zo klein.
Maar wat ben je ontzettend lief, leuk en wat ben jij fijn om mee te zijn.
En later ben je vast net zo groot als papa maar blijf nu alsjeblieft nog een tijdje klein, en slaap zacht in me armen, heel dicht bij mij.
Lekker veilig, met jou handje in de mijne.
Laat me nog heel even naar je kijken, en ik geef je kusjes erbij, want jij, jij bent zo perfect volmaakt. Verdorie lief kind wat ben je super extra prachtig als je slaapt.