Mojo
Pijn is een grenspaal
soms een hek, soms een muur
waartegen ik soms leun
vrezend voor mijn leven
Ik kan alleen nog zingen
voor mezelf, om niet te verdrinken
in blues, mijn stem omhoog
laten klimmen en blijven dansen
zolang ik niet dood ben
Liever zweet en stink ik
van ellende dan dat ik niets doe
en verlangend en droevig
zuchtend omzie naar lichte dagen
zonder pijn, de grens over
of geslecht door mijn Mojo
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-03-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)
Informatie bij het gedicht
[CREOOLS] Moco = toverkunst, Mojo = aantrekkelijkheid, charme, bovennatuurlijke macht // Funk = muf, aards, lichaamsgeur, zwetend, sterk gevoeld // Saudade = het melancholische verlangen dat helpt om om te gaan met tegenslag // Bundel 'Blauwe plekken'
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mojo’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.