Eeuwig zullen we fluisteren
Je verbleekt, kruipt langzaam
weg uit de anekdotes
en de foto's die overblijven
voor vreemden, later
ook nog ontdaan
van onze herinneringen
alles verteerd
tot iets anders
jij en wij opgelost
in nieuwe levens
met hun eigen verhalen
waarin wij zachtjes fluisteren
eeuwig zullen we fluisteren
in het voorouderlijke koor
van de menselijke soort
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)
Informatie bij het gedicht
Bundel 'Groet van toen'
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Eeuwig zullen we fluisteren’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.