Handspiegel
In de berg bij mijn vuurman
heb ik niets te doen
dan gelukkig te zijn
Om me te vermaken
verschijn ik soms
als blanke maagd
in de wereld
voor afgunstige ogen en
onhoudbare begeerte
om aan den lijve mijzelf
als nieuw opnieuw
te ontdekken
Mijn dag en nacht duren
langer dan een mensenjaar
van de jongens en de mannen
die hun schilden rijgen
aan de snoeren van mijn jurk
die openvalt, mijn schoonheid
toont en laat betasten
om de geurende lente
van hun schuimende zalf
te masseren in mijn huid
van rozenblaadjes, gelukkig
zonder iets te doen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-06-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)
Informatie bij het gedicht
Aphrodite; het symbool voor de handspiegel werd het symbool voor Venus; het symbool voor speer en schild werd het symbool voor Mars; bundel 'Ogen lippen borst en buik'
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Handspiegel’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.