«»

HET HART GEROEPEN (1e helft)

I
Vrij hart, vandaag zo zingend met gemak,
Als een vogel op de eerste groene tak,
Wil je in de wereld gaan,
Waar de haviksvleugel uit zal slaan
En je misschien vervolgen - tsjak!
Waar de temmer je zal binden,
En, opdat je zingen zult, verblinden,
Terwijl de vrijen, achter je, de rozenbottel vinden?
Hart, wil je erheen?
—'Neen, neen!
Vrije harten blijven graag alleen.'

II
De wereld, zoals je wel eens is verteld,
Heeft zijn roversgoud geteld,
En de stukken kleven aan de handen.
Fraai en groots gedragen door de landen,
Waar de waarheid is terechtgesteld!
Wereldlijke stemmen, van ene kust tot and're kust
'Kom hier, kom hier, bij onze levenslust.'
Hart, wil je erheen?
—'Neen, neen!
Goede harten zijn rustiger alleen.'

III
Wie roept je, Hart? Het wereldse exces,
Met een gewicht aan goud aan 't mes;
't Plezier der wereld, dat met vinger mooi
Op tafels tekent bij 't wijntoernooi
Haar bloedrood plan voor 't kassucces;
De winst der wereld, in een sombere dans;
De faam der wereld met een lauwerkrans,
Die 't mooiste ritselt als de bladeren bruin zijn gans —
Hart, wil je erheen?
—'Neen, neen!
Stille harten zijn wijzer alleen.'

IV
Is het je ooit verteld hoe Persephone
Werd weggerukt - de donkere koning nam haar mee,
Om met hem de troon te delen,—
En hoe de tranen op haar voeten vielen - velen,
Denkend aan de zon die scheen - en nu passé?
Gezonken tot haar enkels in de affodillen
Was haar smart om d' aarderozen niet te stillen
Die de hellewagen uit haar schoot deed trillen.
Hart, wil je erheen?
—'Neen, neen!
Wijze harten zijn warmer alleen.'

V
En wat is dit ongeziene oord,
Waar 't hart, sereen, schuilt voor wat stoort?
'Het is een huis waar onderhoud goed is gepleegd;
En dat door nederig denken werd geveegd,
En werd gezuiverd door het heilig Woord.
Daar zit ik met Liefde in de zon,
En wij tweeën zijn nooit uitgezongen door een bron
Van liederen veel mooier dan vermoed door één.'
Hart, wil je erheen?
—'Neen, neen!
Warme harten zijn voller alleen.'