True grit rit naar de dood scène

Kootnooi

In een film zijn soms verhalen
Die ik steeds kan herhalen

In True Grit van 2010
Zijn er veel van te zien
Een irritante man zo bout
Rooster Cogburn is waar ik van houd

Maar als de noodzaak zich ontvouwt
Blijkt hij iemand waar je op bouwt
Als Maddie wordt gebeten
Door een ratelslang zo geheten

Hij Twijfelde niet maar doet
Precies de actie die moet

Hij neem haar mee op haar paard
Naar een dokter in volle vaart
Tamtamtamtam en pfff pff is wat je hoort
Over prachtig landschap gaan ze voort

Ze galopperen eerst door het daglicht
En dan de nacht in met weinig zicht
Alleen door sterren en maan verlicht

Een moment, tragisch en groot
Is als het paard bezwijkt
En hij het door een kogel dood

Dan rent hij verder door de nacht
Haar torsend in zijn armen zo zacht

Dan ziet hij in het zicht
Van een huis heel klein een licht
Maar als betekenis zo groot
Ze is gered van de dood

Het schitterende themalied
Is wat je hier terugziet
Leaning on the ever lasting arms is deze
Van een antiheld zo ruw van vorm
Zonder weifeling, groot van norm