te oud
honds hijgend
kunstgebit
blikkert als staal
tong uit de mond
komt naar me toe
blijft zonder zeggen staan
tong ingeslikt
een stroeve knik
peilloos
alleen echo's
bereik me niet
weet niet
wat laten
wat beginnen
geen zinnen meer
om te verliezen
ontsnapt. verdwaald
in eigen stad
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-02-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘te oud’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.