parelt woorden

wil melker

ik raakte je
een rots waarin de tijd
gebroken was
je gezicht weerbarstig
in het licht dat steen al
eeuwenlang gekoesterd had

je lijf pas opgestaan
nog rankend uit het paradijs
ogen die maar net
hun schepping zijn ontloken
lippen die nog nooit
een woord hebben gesproken

je stem verlost
ons uit stilzwijgen
parelt woorden die
ik niet gevat kan krijgen
je zinnen zingen zich
een wonderschone melodie

je lach brengt zon
schijnt maan, verschiet
de sterren aan de hemel
ben ik de eerste die
je gaat ontmoeten of ben
ik God nu aan het groeten