verschimt tot je grief

wil melker

je hebt mijn sporen
gelezen, mensen gezien
die iets om me geven, hun
woorden zijn houvast misschien

je las in mijn teksten
wat ik voelde en zag
ook uit de gekste in zinnen
van liefde, van ogen en lach

herkende jezelf in gevoel
en in beeld, ervaarde
hoe passie fluweelzacht
je ontvankelijk egootje streelt

jij laat je weer leiden
door reacties uit wind
hecht te veel waarde aan
wat een ander zo vindt

de tekst gaat vervagen
verschimt tot je grief
jij eist weer vandaag wat
de lezer pas morgen belieft