het enige wat ontbreekt

sunset

telkens weer lees ik gedichten
die ik voor jou geschreven heb
bewaar hen in doorschijnende vakjes
zo dat niemand ze kan stelen

- hoe zou men lucht in lucht
of licht in licht kunnen zien -

in ’t gisteren zijn er veel verledens
veel herinneringen die zich vertakken
in luttele momenten geleefde tijd
die ik uiteindelijk ben:

dát wat ik net niet kon leven
niet zien noch zeggen
wat mij nauw aan het hart lag

zelfs wanneer zij voor de geboorte sterven
zijn zielen niet minder ziel
woorden niet minder woord

het enige wat hen ontbreekt
is iemand die aan hen geloofd