een laatste roos

sunset

op deze zachte dagen waarop regen
op alle banken zit, ouderen over jeugd klagen
is het park een territorium van weelde
ook al kleurt herfst de bodem bont

wandel ik nog steeds over de paden
met stille tred, eerder een danspas
zelfs wanneer ik verdwaal
en op tenen van bomen trap

voorzichtig probeer ik in ’t mulle zand
iets blijvends te tekenen ook al weet ik
dat de regen komt - zelfs in ’t vergeten -
mij wegspoelt door wegrandgoten

hoe fluweel zacht zijn blaadjes, hoe rood
paradeert nog een laatste roos in de wind