alles gaat zijn weg
opgestoken op banken als scheve kaarsen
uitgebrand in armen van volumineuze dames
zitten oude mannen met hun verhalen
die zij de laatste jaren een ieder vertellen
elke dag stopt hier dezelfde stadsbus
naast achtergelaten winkelwagentjes
wijl ietwat verder mijn stiefvader zwijgt
op een foto aan de zijde van mijn moeder
iets nog sterker nog dan een verlangen
draagt mijn voeten naar de bank
waar net iemand spreekt over zijn vrouw
overleden, maar dichterbij dan zijn kind
ik luister zijn woorden en zie haar
kan zelfs haar geur ruiken, haar lach horen
vanuit zijn eeuwig herinneren
aan vroegere gelukkige tijden
het leven raast voorbij
alles gaat zijn eigen weg
zoals zij
die ons voor even beroeren
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
sunset (Actief sinds: 08-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘alles gaat zijn weg’ van sunset zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.