Jouw reeds gestold hart

elze schollema

naar wat ik luister is niet
het getik van jouw naald door
de zoom die ik heb stuk getrapt, maar
het is het geruis van jouw reeds gestold hart
dat de Beethoven in mij dirigeert

de zwaartekracht waarmee
jij me componeerde
gaf mij moed en liet de lente zien als
een vaal muziekstuk op papier

nu maart haar klanken melodieus
al tot na zessen laat horen, hoereert
mijn bestaan tot stof en zalf ik
de voorbije uren als was in mijn handen

moet ik dankbaar zijn voor
de regen op het bleekje waar jouw wit
zich ontvouwde naar de kleuren van jouw as

Neen, de kolenkit kent geen zwart maar alleen
Het gruis waarmee jij me verried