trage inkt

elze schollema

buiten graadt het vijf boven nul
het recht de zekerheid tot waar
het ijs zich manifesteert in klompen
van ruw ballast, als baldakijnen

van het schoonste laken in wit
tot soberheid van kleur, het damast
stevent af op een niet-ontwaken
het ijlt in het geeuwen van rust

het adert in stromen van zwijgzame
leergierige momenten, het doopt
de dood in trage inkt en zegelt
de bestemming tot waar mijn adem

stolt aan de voet van golgotha