Toonhoogte
De poezie stroomt in mij
als een klimmende waterval
stijg ik onnatuurlijk
naar de glans van de zon
om daar op toonhoogte
omringd door ‘n’ orkest
met instrumentale fantasie
me mee laat voeren door de bron
als een koor zingt
het ruisende water die melodie
een nieuw gezang
dat niemand zong
een lied waar ik mij
aan zal blijven kluisteren
ik wens mij en de wereld toe
tot opgetogen luisteren
zwanger van die zilverstroom
doe ik een belofte
dat ik zal blijven schrijven
zwem in blijde verwachting
van nieuwe akkoorden rond
verzeg ik mezelf
altijd dichtbij de bron te blijven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 04-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Pastor (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Toonhoogte’ van Pastor zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.