Witte junk

Hans Limbeek

Er klonk geblaf in het maanlicht
en ergens in de rode ijssloot lag
ik

Ik
zoon
ik kleine desperado
gehuld in koperen onschuld

Demonennacht en diepe val
wat ooit leidde me?

Was het jouw hand
die me losliet zo bruut
liet dwalen in stalen dromen
prevelen tussen godvergeten nachthonden
jouw hand?

Was het jouw hand
die me deed storten
in de kelders van
Sociëteit Ons Huis
jouw hand die
ons Arcadië met het doodsmes doorsneed?

In een ochtendschemering
ben ik opgestaan
door schurende nevel
huiswaarts gekeerd
naar mijn papaveren bed gegaan
om te worden
jouw witte junk

Zie op me toe
vanuit je verre tinnen hemel
zie op me toe