venroy
venroy
steeds alder wer ik
steeds kalder werde geej
nie ge werd dur nie moajer
op mit de joare
toch bliefde mien durp
mien durp tusse
de piel en de maas
loat ze mer proate
ien steeds vremdere taale
zolang ik nog laef
zien dur nog genoeg oaver
nes ik
mer as ik sterf
sterft ut roads ok
bin ik bang
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Twan Hendriks (Actief sinds: 22-04-2014)
Informatie bij het gedicht
op zijn venraays
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘venroy’ van Twan Hendriks zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.