Van schijn

Nathan Schorer

 Niemand wacht op mij
 Niemand mist me toch
 Niemand toont zijn interesse in mijn verhalen
 Ik voel me genegeerd, buitengesloten
 En dan is er nog die oorlog

 Ik laat me een tijdje niet meer zien
 Want ze geven toch niet om mij
 Ik vertel mijn verhalen en toon mijn interesse
 Maar dat komt van één kant
 En dan is er nog die ruzie en muggenzifterij

 Ook ik heb er mijn probleem van gemaakt
 Tijdje terug, ik vertelde dat bijna iedereen over zichzelf praatten
 Maar niks zei over de verhalen van de ander
 Helaas, niemand begreep mijn probleem
 Verblindt door egoïsme of haatten jullie mij?

 Ik had ook mijn verhaal, heel af en toe
 ‘Wat doe ik hier nog’, vraag ik mij af, alle dagen
 Want hier voel ik me toch maar genegeerd en alleen
 Niemand reageert op mijn verhalen en mijn vertellen
 Het enige wat ze terugzeggen zijn antwoorden op mijn vragen

 Zullen ze merken dat er nog andere mensen weg zijn?
 Zijn ze onbedoeld weggejaagd of is er iets anders?
 Onbedoelde egoïsme, alleen maar ikke, ikke, ikke
 Waar is de interesse in andere mensen?
 En dan is er nog steeds die ruzie op het forum van schijn…