automutilatie 3
Ik steek het mes in mijn arm.
Het is het enige wat de pijn stopt.
De pijn die gemaakt is door alles wat ik heb mee gemaakt in het leven.
Het eindigt nooit.
De pijn vreet zich een weg naar binnen.
Naar mijn ziel de kern van mijn bestaan.
De pijn gaat maar door.
Ik schreeuw totdat mijn aderen in storten.
ik heb lang gewacht maar mijn tijd is verstreken.
Ik ben als laatste achter gebleven.
Je kan niet stoppen wat je zelf niet hebt gecreƫerd.
Mijn toekomst lijkt wel mijn verleden.
ik heb geen keus meer.
Trek me weer bij elkaar of scheur het huid van mijn lichaam
Laat me dan in stukken achter en laat me dan met rust
Vertel me dat de realiteit beter is dan de droom
Ik heb het onder vonden op de harde manier
Niets is wat het lijkt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 21-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
luiehondActief sinds: 21-04-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘automutilatie 3’ van luiehond zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overige gedichten...
Nieuwste gedichten
- [ Hij is er ook weer ]
- [ Meisjes giechelen ]
- [ In de steek ]
- [ Gauw vergeten ]
- [ Aangifte hersenspoeling ]
- [ Moderne slavernij ]