INLOGGEN
«»

zonder huiver gefluister

 over mijn schouder een blik
 mijn weg lijkt ver te gaan
 en het lijkt een ogenblik
 alsof ik verloren ben gegaan

 ik roep en luister verdwaald
 hoor reacties meteen
 woorden worden herhaald
 echo zet me op verkeerde been

 voel zonder huiver gefluister
 van het nachtelijk koude vergezicht
 ik dwaal door het duister
 ontwaar in de verte al licht

 een lampje door de bomen
 schijnt me vrolijk tegemoet
 de stad was aan het dromen
 niemand die me groet

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Zomaar-Iemand
Actief sinds: 20-04-2014Informatie bij het gedicht:

Ik dwaal veel alleen buiten, maar eigenlijk had dit een heel andere betekenis moeten krijgen. Ik weet niet exact wat ik ermee bedoel. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘zonder huiver gefluister’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.