«»
zonder huiver gefluister
over mijn schouder een blik
mijn weg lijkt ver te gaan
en het lijkt een ogenblik
alsof ik verloren ben gegaan
ik roep en luister verdwaald
hoor reacties meteen
woorden worden herhaald
echo zet me op verkeerde been
voel zonder huiver gefluister
van het nachtelijk koude vergezicht
ik dwaal door het duister
ontwaar in de verte al licht
een lampje door de bomen
schijnt me vrolijk tegemoet
de stad was aan het dromen
niemand die me groet
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 20-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Zomaar-IemandActief sinds: 20-04-2014Informatie bij het gedicht:
Ik dwaal veel alleen buiten, maar eigenlijk had dit een heel andere betekenis moeten krijgen. Ik weet niet exact wat ik ermee bedoel. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘zonder huiver gefluister’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overige gedichten...
Nieuwste gedichten
- De allergrootste
- [ Het goud gaf steeds meer ]
- [ Stempels op elk vel ]
- [ Wachten is maar half ]
- [ Reken liever niet ]
- [ Ik durf hen niet aan ]