Doelloos

Marill Meijs

 Zonder reden dwaalde ik wat rond,
 mijn voeten raakten vanzelf de grond,
 niet wetend waar ik uit zou komen,
 liep ik doelloos wat te dromen.

 Geluiden genoeg om me heen,
 toch hoorde ik er geen,
 zo in gedachten verzonken,
 voelde ik in de verte iets lonken.

 Dat gevoel liet me niet los,
 in de verte zag ik wel het bos,
 toch liep ik daar aan voorbij,
 eigenlijk niets voor mij.

 Doelloos dwaalde ik voort,
 vast had ik iets gehoord,
 onbewust of noem je dit gevoel,
 naderde ik een doel.

 Wat er in de verte ook was,
 langzaam naderde ik, pas voor pas,
 dit gevoel begon ik te herkennen,
 het liefst wilde ik rennen.

 Doch, dat had ik eerder al gedaan,
 toen durfde ik het niet aan,
 rende weg van dat doel,
 want het gaf een naar gevoel.

 Nu dwaal ik opnieuw wat rond,
 mijn voeten raken vanzelf weer de grond,
 lopend op mijn gevoel,
 zie ik in de verte het doel.

 Langzaam loop ik erop af,
 nee nu niet in draf,
 tevens niet meer te dromen,
 maar bewust zal ik er komen.

 Al voel ik een angst van binnen,
 daarmee kan ik niets beginnen,
 die angst wek je zelf,
 fluistert mijn reddende elf.

 Die fluistering had ik ook verdrongen,
 nu vul ik mijn longen,
 met nieuwe energie,
 totdat ik het helder zie.

 Mijn doel,
 is een gevoel,
 dat eruit wil,
 stil,
 laat maar gebeuren,
 het opent nieuwe deuren,
 hoor dat nieuwe geluid,
 laat het oude er maar uit,
 zet de eerste stap,
 open gewoon een nieuwe map,
 sla je de oude map op?
 of zit er ook een "delete" knop?
 nou zeg,
 heb ik pech,
 het wordt gewoon opgeslagen,
 zodat ik het altijd mee zal dragen,
 misschien wordt het ooit geaccepteerd,
 zie je, ik heb al weer geleerd.