INLOGGEN
«»

Mijn laatste reis

 over een zee van duisternis
 wandel ik open en fris
 naar het niets

 dromend over herinneringen
 die gewoon nooit los gingen
 ontwaar ik iets

 staand aan de kust
 ervaar ik een zee van rust
 in de verte is er niets

 alleen
 niets om me heen
 stilte
 zelfs geen kilte

 geen briesje wind
 alleen dit kind

 dat alleen op weg lijkt
 nergens naar kijkt
 alleen stilte en rust
 aan deze oneindige kust

 van de zwarte oceaan
 waar ik in zal gaan

 deze oneindige reis
 is de prijs
 van een leerzaam leven

 nog heel even
 kijk ik om

 herinneringen komen
 herinneringen die ook weer gaan
 nu ver van mij vandaan

 in deze oase van rust
 aan die oneindige kust
 laat ik me gaan

 mijn anker is het geduld
 mijn hart is gevuld
 mijn kruis
 wordt mijn veilige huis

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Marill Meijs
Actief sinds: 30-03-2014Informatie bij het gedicht:

hoe ik me het afscheid voorstel Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn laatste reis’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.