«»
Mijn laatste reis
over een zee van duisternis
wandel ik open en fris
naar het niets
dromend over herinneringen
die gewoon nooit los gingen
ontwaar ik iets
staand aan de kust
ervaar ik een zee van rust
in de verte is er niets
alleen
niets om me heen
stilte
zelfs geen kilte
geen briesje wind
alleen dit kind
dat alleen op weg lijkt
nergens naar kijkt
alleen stilte en rust
aan deze oneindige kust
van de zwarte oceaan
waar ik in zal gaan
deze oneindige reis
is de prijs
van een leerzaam leven
nog heel even
kijk ik om
herinneringen komen
herinneringen die ook weer gaan
nu ver van mij vandaan
in deze oase van rust
aan die oneindige kust
laat ik me gaan
mijn anker is het geduld
mijn hart is gevuld
mijn kruis
wordt mijn veilige huis
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 18-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Marill MeijsActief sinds: 30-03-2014Informatie bij het gedicht:
hoe ik me het afscheid voorstel Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn laatste reis’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overige gedichten...
Nieuwste gedichten
- [ Hij is er ook weer ]
- [ Meisjes giechelen ]
- [ In de steek ]
- [ Gauw vergeten ]
- [ Aangifte hersenspoeling ]
- [ Moderne slavernij ]