Maar je ogen spraken
maar je ogen spraken
zag je schrik
toen ik je raakte
mijn vinger in de jouwe haakte
een licht verweer
en toen niet meer
maar je ogen spraken
in luchtigheid
zijn we gaan lopen
herinneringen kwamen boven
de angst voor het geluid
het kraken van de trap
zond die signalen voor zich uit
de klink deed open
waar je gedachten sloten
wachtend op wat moest
tranen zijn verdwenen
kou en kilte zijn verschenen
in afweer van intimiteit
vandaag heb jij je hand geopend
je eindelijk weer laten zien
samen naar meer licht misschien
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
14/03/2014
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Maar je ogen spraken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.