INLOGGEN
«»

Wolken donkeren

 de wind
 fluistert niet meer
 maar vlaagt de bomen kaal

 wolken donkeren
 tot het diepste zwart
 regenen leeg uit een vol hart

 en ik trotseer
 de dovende kleuren
 van de herfstgloed

 accepteer
 verrotting en de dood
 met hoop op verder leven

 laat de witte deken
 van de schepping
 mij met rust en stilte dekken

 ik zal wachten
 tot een nieuwe zon
 ons weer zal komen wekken

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

08/11/2012 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wolken donkeren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.