«»
Wolken donkeren
de wind
fluistert niet meer
maar vlaagt de bomen kaal
wolken donkeren
tot het diepste zwart
regenen leeg uit een vol hart
en ik trotseer
de dovende kleuren
van de herfstgloed
accepteer
verrotting en de dood
met hoop op verder leven
laat de witte deken
van de schepping
mij met rust en stilte dekken
ik zal wachten
tot een nieuwe zon
ons weer zal komen wekken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 20-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
08/11/2012 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wolken donkeren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overige gedichten...
Nieuwste gedichten
- [ Hij is er ook weer ]
- [ Meisjes giechelen ]
- [ In de steek ]
- [ Gauw vergeten ]
- [ Aangifte hersenspoeling ]
- [ Moderne slavernij ]