«»
Vragende ogen
je dacht
dat geven
je leven was
zij hebben
alles genomen
je kracht en je lach
jij kon het
niet meer aan
bent er aan onderdoor gegaan
jouw bron
is na jarenlang wellen
droog komen te staan
nu zijn er alleen
vragende ogen
niemand om je heen
jij hebt nemen moeten leren
met kleine stappen proberen
wat anderen geven te accepteren
pas in die balans
geeft het bestaan
jou een volwaardige kans
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 20-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
03/12/2011 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vragende ogen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overige gedichten...
Nieuwste gedichten
- [ Hij is er ook weer ]
- [ Meisjes giechelen ]
- [ In de steek ]
- [ Gauw vergeten ]
- [ Aangifte hersenspoeling ]
- [ Moderne slavernij ]