Vragende ogen
je dacht
dat geven
je leven was
zij hebben
alles genomen
je kracht en je lach
jij kon het
niet meer aan
bent er aan onderdoor gegaan
jouw bron
is na jarenlang wellen
droog komen te staan
nu zijn er alleen
vragende ogen
niemand om je heen
jij hebt nemen moeten leren
met kleine stappen proberen
wat anderen geven te accepteren
pas in die balans
geeft het bestaan
jou een volwaardige kans
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
03/12/2011
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vragende ogen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.