Verwaarloosd met armoedig groen

wil melker

 een zakdoek
 nat van kindertranen
 een schoen
 de andere even kwijt
 verhalen droefenis of spijt

 het tuintje bij een voordeur
 verwaarloosd met armoedig groen
 de panden zijn uit betere tijden
 met verveloosheid kan je nooit
 het troosteloos zijn gaan bestrijden

 zag je wachtend op de bus
 je haar verward
 je blik iets schichtig
 gewoon wat in de war
 even minder evenwichtig

 ik ving een blik.
 zag pijn en angst
 de wil niet meer te leven
 ik keerde om maar was te laat
 ik kon je niets meer geven

 mijn dag met stukjes leven
 gewoon gezien op straat
 de mensen lijken vaak
 niet meer te weten
 dat een ander nog bestaat

 aandacht om vooruit te komen
 gewetenloos en kil
 is dat wat overblijft
 van alle stukjes leven
 is dat de nieuwe modegril