INLOGGEN
«»

Vederlicht als prooi

 kale nekken strekken zich
 voorbij wat wenselijk is
 ze azen op de kruimels
 in een blikken zonder
 blozen dat niet menselijk is

 ze vreten de restanten
 uit het marginaal
 krijsen schuttingwoorden
 maken hels kabaal in
 hun uitgekauwde taal

 ze verklauwen
 vederlicht als prooi
 behalve hun excreten
 vinden ze niets mooi
 zij zijn de enige poëten

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vederlicht als prooi’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.