Uit godvergeten dagen

wil melker

 ik bouw een droomkasteel
 op hen die mij zijn voorgegaan
 hun graven zijn mijn fundament
 ik heb ze allemaal gekend

 mannen kinderen en vrouwen
 hun handen geven mij vertrouwen
 zij helpen met het bouwen
 als de werelden zijn stilgezet

 zij beeldhouwen de lucht
 uit godvergeten dagen
 de slotgracht wordt gegraven
 en in de heuvels groeit het bos

 voor hoofse juffers en
 edellieden zijn er troubadours
 en ridderlijke spelen in de
 grote zaal met slotvrouw en gemaal

 maar als de wereld draait
 het parallel is afgehaakt
 is mijn kasteel vervlogen
 dan droom ik met mijn ogen open