Rusten op een trage vlucht
ik hoorde stilte
in het schreeuwen
van de vogels
ze schrokken op
geluid vloog
boven vleugels uit
ze zwermden op
het vlagen van de wind
streken neer en plooiden
zich tegen de kou
wit stroomlijnde rust
lucht verstrakte blauw
ik wil mee
wiegen tussen wolken
gedragen worden
door de lucht spiralen
in de warmtekolken
rusten op een trage vlucht
geef mij de hemel
want de aarde is te laag
te traag in zijn bestaan
zij vliegt geen vogel tussen
de planeten de oerknal
is in haar allang vergeten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Rusten op een trage vlucht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.