Op grond van lang geleden

wil melker

 je handen vragen
 meer dan ik kan dragen
 je mompelt zacht
 een dank je wel

 maar je ogen kijken weg
 zien het land verdrogen
 de woestijn had niet gemogen
 nu het water tot de lippen komt

 ze dringen je hun wijsheid op
 met geld dat vies is van beschaving
 zetten zo je toekomst op de kop
 in hun ontwikkelingsverslaving

 maken je tot consument
 laten al je kinderen leven er is
 geen plaats meer op dit continent
 om ieder een bestaan te geven

 zo snijden zij de wortels door
 uit de grond van lang geleden
 jullie leren nu niet meer te
 zingen uit de vooroudergebeden