INLOGGEN
«»

Ogen spelen handen

 ik zie het na de lach
 woorden kabbelen zacht
 betekenisloos om niet te storen
 nietszeggend gaat hun ruis verloren

 kijk de mensen aan
 hun ogen spelen handen
 voel armen om me heen
 niets hecht zich aan ijs en steen

 wil alleen zijn op de vlakte
 verdwijnen uit dit leeg bestaan
 geen tentakels die je grijpen
 die raken om zichzelf te verrijken

 laat me maar lopen
 in de uren van de eerste dag
 de sporen volgen van zijn schrift
 ze zijn nog warm en niet uitgewist

 misschien ben ik geschift
 wil de tijd zien bloeien
 toen er nog geen gisteren was en
 god nog uit zijn eigen bijbel las

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ogen spelen handen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.