Legt stilte af in zwijgen

wil melker

 de leegte van een jaar
 legt stilte af in zwijgen
 warmte die genoten is
 vervliegt zonder de lijven

 ik schrijf omdat ik blijven wil
 woorden maken het verschil
 in draden met de werkelijkheid
 ze schrijven mijn realiteit

 mijn leven lost zich op
 in een echt afwezig zijn
 een existeren op de rand
 balanceren op de scherpste kant

 de tekst als lijn die
 als je kijkt verdwijnt
 de verte lokt
 je zweeft en gokt

 maar in gedachten
 stort je in het ravijn
 een lawine op je kop
 stenen rollen zijn nooit op