Je slaat de hengst
ik zie je als
mijn goddelijke vrouwe
je trotse blik laat alles
achter je de hoeven
spatten vonken ik brand me
want je ogen spugen vuur
je rijdt de eeuwen langs
van keizers en wat pauzen
je lapt ze aan je laars
een luchtig tussendoor met
witte wijn want macht wordt
geserveerd met vele sauzen
je blik is weids maar
alle kathedralen zuchten
van gezemel over luchten
het aardse paradijs wordt slijts
teveel verwachten god als
super koning van zijn eigen hemel
je slaat de hengst
en zweept hem verder op
voelt zijn intense hitte in je kruis
lacht dan het nederige klootjesvolk
uit in het geven van de sporen
hun leven zal je nooit kunnen bekoren
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Je slaat de hengst’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.