In zenuw opgeknoopt

wil melker

 de stilte had
 iets statigs
 een hoog plafond
 en donkere ornamenten

 de schouw
 beheerste de entree
 met muren vol
 strengkijkende regenten

 het stemgeluid
 heeft het verbruid
 hier ritselen papieren
 getekend tot besluit

 het witte boord
 in zenuw opgeknoopt
 met water aan de lippen
 ze laten je zo stikken

 nog is er geen
 opening van zaken
 het laatste testament dat telt maar
 waar heeft de notaris dat gelaten