In het aanschijn van poëzie

wil melker

 mag ik mij
 verheffen in het
 aanschijn van poëzie

 wierrook ruiken
 in de walm van
 gebrande paardenhoeven

 blauwe vegen lucht
 met zon in een
 bewolkte hemel smijten

 licht zien
 zonder nagels die
 mijn ogen open krabben

 zonder tuig dat gniffelend
 en besmuikt talent doodt
 voordat het zich uit

 mag ik mij koesteren
 in het aanschijn van poëzie
 zonder hun immense jaloezie