In een moeiteloos laveren

wil melker

 ik zag de
 laatste vogels vliegen in
 een schemering die bleef

 nog was er
 zacht gefluister
 maar de wind was leeg

 ze vlogen
 witte vegen tegen
 kwijnend hemelsblauw

 raakten roze kleuren
 voor ze doken
 in de nachtelijke kou

 het schreeuwen
 is gestorven met
 hun echo's in het niet

 mij rest nog
 slechts de stilte in
 een mateloos verdriet

 ik zal ze niet meer zien
 gespreide vleugels
 in een moeiteloos laveren

 ik zeg vaarwel
 misschien mag ik het in een
 volgend leven weer proberen